Mikrobiota – niewidzialny trener, który poprawi Twoje wyniki sportowe
Ponieważ siedzący tryb życia poważnie szkodzi zdrowiu, cotygodniowa aktywność fizyczna jest niezwykle ważna. Mimo że rozpoczęcie aktywności fizycznej czy powrót do niej nie zawsze są łatwe, każdy z nas nosi w sobie wielkiego sprzymierzeńca – mikrobiotę jelitową.
- Dowiedz się wszystkiego o mikrobiocie
- Mikrobiota i powiązane z nią zaburzenia
- Zadbaj o swoją mikrobiotę
- Publikacje
- O Instytucie
Dostęp do pracowników służby zdrowia
Znajdź tutaj swoją dedykowaną przestrzeńen_sources_title
en_sources_text_start en_sources_text_end
O tym artykule
Dlaczego regularna aktywność fizyczna jest ważna dla zdrowia? Dlaczego tak trudno jest zacząć? Dlaczego tak trudno do niej wrócić?
(sidenote:
Siedzący tryb życia
„Stan czuwania charakteryzujący się wydatkiem energetycznym zbliżonym do wydatku energetycznego w spoczynku w pozycji siedzącej lub leżącej”. Przykład: czas spędzany w pozycji siedzącej lub leżącej w ciągu dnia, nieobejmujący odpoczynku sennego, czy to w miejscu pracy, w szkole, podczas podróży środkami komunikacji, czy podczas odpoczynku, głównie przed ekranem
Source: OMS, Organisation mondiale de la Santé. Lignes directrices de l’OMS sur l’activité physique et la sédentarité: en un coup d’œil. 2020 Nov 25. 17 pages. ISBN: 9789240014862
)
poważnie szkodzi zdrowiu – niewystarczająca aktywność fizyczna idzie w parze ze zwiększonym o 20–30% ryzykiem śmierci. 1 Regularna
(sidenote:
Aktywność fizyczna
„Każdy ruch ciała powstały wskutek skurczu mięśni szkieletowych skutkujący wzrostem wydatku energetycznego w stosunku do wydatku energetycznego w spoczynku”. Przykładem aktywności fizycznej mogą być marsz, jazda na rowerze, uprawianie sportu, sprzątanie, prace w ogrodzie czy majsterkowanie.
Source: Caspersen CJ, Powell KE, Christenson GM. Physical activity, exercise, and physical fitness: definitions and distinctions for health-related research. Public Health Rep. 1985 Mar-Apr;100(2):126-31.
)
wiąże się z kolei z licznymi korzyściami dla układu mięśniowego, sercowo-oddechowego, sercowo-naczyniowego, kostnego i kontroli masy ciała.1 Nie łatwo jednak wejść czy wrócić na właściwy tor.
Cotygodniowe uprawianie sportu związane jest z 20–40% spadkiem śmiertelności z dowolnej przyczyny. 8
Uprawianie
(sidenote:
Sport
„Ustrukturyzowana rekreacyjna aktywność fizyczna, która może obejmować ćwiczenia fizyczne, w których uczestnicy przestrzegają wspólnie ustalonych zasad (lub oczekiwań) i dla których istnieje określony cel.”
Khan KM, Thompson AM, Blair SN et al. Sport and exercise as contributors to the health of nations. Lancet. 2012 Jul 7;380(9836):59-64.
)
wytrzymałościowych, takich jak bieganie, jazda na rowerze, pływanie czy aerobik, wymaga od organizmu wielu zmian natury fizjologicznej, które dotyczą nie tylko mięśni. Długotrwała aktywność fizyczna:
- prowadzi do utraty wody i elektrolitów (szczególnie sodu i chloru) w wyniku mającego na celu schłodzenie ciała pocenia się;
- uszczupla rezerwy (sidenote: Glikogen Forma magazynowania węglowodanów („cukrów”) w organizmie, głównie w wątrobie i mięśniach. ) , by odżywić pracujące mięśnie;
- zwiększa stan zapalny wywołany stresem związanym z wysiłkiem fizycznym itp.
Wszystko to oczywiście w szczytnym celu, lecz kosztem ogromnego wysiłku organizmu… wobec którego to przydatna może okazać się mikrobiota jelit.
Do boju!
Nie każdy z nas ma jednak motywację, by uprawiać sport. A za brak chęci u niektórych osób i nadmierne zaangażowanie u innych może odpowiadać mikrobiota. Jak to możliwe? Za pośrednictwem bakterii jelitowych, które wytwarzają cząsteczki zwiększające uwalnianie dopaminy (hormonu przyjemności i motywacji) podczas aktywności fizycznej – przynajmniej u myszy, na których przeprowadzono doświadczenia. 10
Przy takiej samej liczbie obrotów kołowrotka niektóre myszy wytwarzają więcej dopaminy, odczuwają znacznie większą przyjemność i uzależniają się od sportu. Myszy te, których mikrobiota w znacznym stopniu stymuluje owo połączenie, marzą więc tylko o tym, by ponownie wskoczyć w trampki i zostać nowym Speedy Gonzalesem kołowrotka! Jeśli chodzi o gryzonie, u których mikrobiota w niewielkim stopniu aktywuje obieg dopaminy, wolą one dać sobie spokój, ponieważ ich wysiłki nie są nagradzane w postaci odczuwanej przyjemności.
Mikrobiota w służbie naszym osiągnięciom sportowym?
Choć może się to wydawać niewiarygodne, ostatnie badania naukowe wykazały, że nasza mikrobiota jelitowa pomaga naszemu ciału sprostać wyzwaniom związanym z nawodnieniem, energią i stanami zapalnymi związanymi z uprawianiem sportu.
Jak wiadomo, przy wysiłku fizycznym odpowiednie nawodnienie organizmu jest niezwykle ważne. Uważa się, że niektóre bakterie jelitowe wspomagają transport płynów i substancji rozpuszczonych poprzez barierę jelitową, utrzymując w ten sposób odpowiedni poziom nawodnienia
Kolejnym składnikiem niezbędnym do uprawiania sportu i utrzymywania wydolności fizycznej jest energia. I znów pomocną dłoń wyciąga mikrobiota jelitowa – wspiera mięśnie, które w sportach wytrzymałościowych wyczerpują swoje rezerwy glikogenu. Bakterie mikrobioty jelitowej fermentują włókna, których nasz organizm nie jest w stanie strawić, pozyskując w ten sposób cenne krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe ( (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) ) , które podczas wysiłku fizycznego pełnią funkcję paliwa awaryjnego dla mięśni. 2
Utrata nawodnienia wywołana wysiłkiem fizycznym wynosi 0,6–0,8 l/h w przypadku ćwiczeń o niskiej lub umiarkowanej intensywności i może osiągnąć nawet 2 l/h w gorących i wilgotnych warunkach.
Spadek poziomu składników mineralnych w pocie jest wysoki i wynosi od 20 do 70 mmol/l dla sodu i chlorków, wyniki te jednak znacznie różnią się zależnie od osoby. 9
Efekty takiej pomocy w postaci zastrzyku energii nie są bez znaczenia: krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe pokrywają ponad 10% dziennego zapotrzebowania kalorycznego u ludzi. 3 A korzyści związane z SCFA sięgają znacznie dalej – uważa się, że wspomagają one magazynowanie zapasów glikogenu w mięśniach przed wysiłkiem, opóźniając moment, w którym organizm potrzebuje paliwa awaryjnego. 2
Uważa się, że SCFA zmniejszają także stan zapalny wywołany intensywnym wysiłkiem fizycznym. 2, 4, 5
Oś jelita-mięśnie-mózg?
Nasze jelita nieustannie komunikują się z mózgiem i vice versa. Jest to tzw. oś jelita-mózg, która wykorzystuje potrójny obieg komunikacyjny 11 : ścieżkę neuronalną (neurony), ścieżkę endokrynną (hormony) i ścieżkę układu odpornościowego.
Poprzez analogię niektórzy badacze wysnuli koncepcję osi jelita-mięśnie, opartej głównie na słynnych SCFA – krótkołańcuchowych kwasach tłuszczowych wytwarzanych przez bakterie jelitowe. 4,5 Owe SCFA, a także różne hormony uwalniane przez nie w okrężnicy, tkance tłuszczowej i trzustce, krążą w krwiobiegu i oddziałują na mięśnie odpowiedzialne za poruszanie się naszego ciała.
Zważywszy, że aktywność fizyczna przyczynia się do zachowania zdrowia mózgu, a także że wykazano związek między systemem poznawczym a poziomem aktywności fizycznej, to czy nie dzieli nas zaledwie krok od uznania istnienia tercetu w postaci osi jelita-mięśnie-mózg?
Niekiedy mechanizm jest jeszcze bardziej zaskakujący: bakterie przekształcają produkt odpadowy metabolizmu sportowca w zasób! Takie właśnie wydaje się być działanie bakterii jelitowej Veillonella atypica, mającej związek z wynikami osiąganymi przez maratończyków. 6
Jak to możliwe? Gdy mięśnie biegaczy wykorzystają wszystkie rezerwy glikogenu, w celu wytworzenia energii zaczynają fermentować, wytwarzając produkt odpadowy zwany mleczanem (który jest odpowiedzialny za skurcze). W tym właśnie momencie do akcji wkracza Veillonella: przekształca mleczan w propionian, który zostanie wykorzystany przez mięśnie jako źródło energii! Oto, jak w zupełnie naturalny sposób zwiększona zostaje wydolność
(sidenote:
Sportowiec wyczynowy
Osoba uprawiająca sport wyczynowo, która poprzez trening dąży do osiągnięcia wysokiego poziomu wydolności
Rousseau AS. Nutrition, santé et performance du sportif d’endurance / Nutrition, health and performance of endurance athletes. Cahiers de Nutrition et Diététique. 2022 eb ;57(1) : 78-94
)
. 7
Przepływ krwi może wzrosnąć nawet 20-krotnie między spoczynkiem a intensywnymi, dynamicznymi ćwiczeniami. 9
By jednak bakterie wytwarzały „pomocne” cząsteczki, należy być wyposażonym w odpowiednie bakterie w przewodzie pokarmowym i odpowiednio je odżywiać. W przeciwnym razie mikroorganizmy mogą wytwarzać również szkodliwe dla wydolności produkty. 2,4,7