Aktywność fizyczna: im dłuższa, tym lepsza dla mikrobioty

Już wcześniej było wiadomo, że wielcy sportowcy mają mikrobiotę inną niż osoby prowadzące siedzący tryb życia i że intensywna aktywność fizyczna znacznie modyfikuje mikrobiotę jelitową.

Jaki jednak wpływ na zdrowie ma umiarkowana aktywność fizyczna? I czy ten wpływ jest taki sam u osób szczupłych i tych z nadwagą?

Kilkuset ochotników

Aby odpowiedzieć na te pytania, kanadyjscy badacze we współpracy z europejskimi instytutami badawczymi dokonali rekrutacji 350 mężczyzn i kobiet w wieku od 38 do 65 lat, a następnie podzielili ich na dwie grupy: pierwsza była złożona z ochotników o normalnej masie ciała (BMI (sidenote: BMI Wskaźnik masy ciała ocenia tuszę jednostki na podstawie oceny masy tłuszczowej ciała obliczanej jako stosunek między wagą (kg) a kwadratem wzrostu (m2). https://www.nhlbi.nih.gov/health/educational/lose_wt/BMI/bmicalc.htm https://www.euro.who.int/en/health-topics/disease-prevention/nutrition/a-healthy-lifestyle/body-mass-index-bmi ) między 18,5 a 25), a druga – tylko z osób z nadwagą (BMI między 25 a 30, a więc nie otyłych).

Naukowcy zapytali uczestników o praktykowane przez nich na co dzień rodzaje aktywności fizycznej: raczej lekka (marsz, zmywanie naczyń, gotowanie itp.), umiarkowana (szybki marsz, praca w ogrodzie, jazda na rowerze, gra w badmintona itp.) czy intensywna (ciężka praca fizyczna, biegi, ćwiczenia na siłowni, koszykówka, piłka nożna itp.).

W przypadku każdego uczestnika zanotowano też liczbę godzin poświęcanych na te czynności (mniej niż 2,5 godziny, od 2,5 do 8 godzin i powyżej 8 godzin).

Następnie badacze pobrali próbki stolca wszystkich uczestników w celu analizy ich mikrobioty jelitowej.

Korzyści zdrowotne odnoszą wszyscy... ale są ona bardziej kompletne u osób szczupłych

Wyniki wykazały przede wszystkim, że poprawa różnorodności i bogactwa mikrobioty ma większy związek z liczbą godzin przeznaczanych na aktywność fizyczną niż z jej intensywnością. Niezależnie od tego, czy uczestnik miał nadliczbowe kilogramy, czy nie, wystarczyło 2,5 godziny aktywności fizycznej w tygodniu, żeby jelita korzystnie to odczuły.

Natomiast tylko u ochotników o normalnej masie ciała (BMI <25) były widoczne zmiany składu bakteryjnego. W ich przypadku im dłuższy był czas poświęcany na aktywność fizyczną, tym bogatsza była ich mikrobiota w:

• Actinobacteria – grupę bakterii znaną z licznych korzyści dla zdrowia kardiometabolicznego: obniżania poziomu cholesterolu, wytwarzania octanu (krótkołańcuchowy kwas tłuszczowy (sidenote: Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe Krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe są źródłem energii (paliwa) dla komórek organizmu, współdziałają z układem odpornościowym i biorą udział w komunikacji między jelitami a mózgiem. Silva YP, Bernardi A, Frozza RL. The Role of Short-Chain Fatty Acids From Gut Microbiota in Gut-Brain Communication. Front Endocrinol (Lausanne). 2020;11:25. ) ) oraz trawienia wielocukrów, takich jak skrobia oporna, i innych;
• Collinsella – należące do rodzaju Actinobacteria bakterie chroniące przepuszczalność jelit i wytwarzające maślan, inny krótkołańcuchowy kwas tłuszczowy o właściwościach przeciwzapalnych.

Płeć też się liczy

U osób szczupłych i u kobiet z nadwagą zaobserwowano ponadto, że im większa siła chwytu (siła w rękach), tym więcej ich mikrobiota zawiera Faecalibacterium prausnitzii, – bakterii znanych z właściwości przeciwzapalnych i przeciwdziałania dysbiozie (sidenote: Dysbioza Dysbioza nie jest zjawiskiem jednorodnym; przybiera różne formy zależne od stanu zdrowia danej osoby. Zazwyczaj definiuje się ją jako zaburzenie składu i funkcjonowania mikrobioty spowodowane przez zestaw czynników środowiskowych i osobniczych zakłócających ekosystem mikroorganizmów. Levy M, Kolodziejczyk AA, Thaiss CA, et al. Dysbiosis and the immune system. Nat Rev Immunol. 2017;17(4):219-232. ) .

BMI i płeć mają zatem znaczenie dla wpływu aktywności fizycznej na mikrobiotę. To kolejny wielki krok w kierunku zrozumienia funkcjonowania osi mięśnie-jelita!