Od bakterii do zaburzeń związanych z objadaniem się Kiedy zanik F. prausnitzii prowadzi do zaburzeń związanych z objadaniem się

Objadanie się tłustymi i słodkimi potrawami obserwuje się zwykle u pacjentów cierpiących na zaburzenia odżywiania. W przypadku osób cierpiących na zespół niekontrolowanego napadowego objadania się (sidenote: Zespół niekontrolowanego napadowego objadania się Zespół niekontrolowanego napadowego objadania się to zaburzenie odżywiania, którego diagnoza opiera się na:

• kryteriach klinicznych: objadanie się, średnio co najmniej raz w tygodniu przez 3 miesiące; poczucie braku kontroli nad jedzeniem.
 
• oraz obecności co najmniej 3 z następujących 5 kryteriów: jedzenie znacznie szybciej niż normalnie; jedzenie do momentu odczuwania dyskomfortu; spożywanie dużych ilości jedzenia bez fizycznego odczuwania głodu; jedzenie w samotności z powodu wstydu; uczucie obrzydzenia, przygnębienia lub poczucie winy z powodu spożycia zbyt dużej ilości jedzenia.
  Zachowanie związane z napadowym objadaniem się jest źródłem znacznego cierpienia.

  Źródło: Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition Text Revision, DSM-5-TRTM, Feeding and eating disorders. ) , napady te idą w parze z dyskomfortem i nadwagą, a nawet otyłością. Wydaje się, że mikrobiota jelitowa może być zaangażowana w ten proces. Ale o jakie mechanizmy chodzi? Jaki jest wpływ tego zaburzenia odżywiania na mikrobiotę jelitową i wpływ mikrobioty na zachowanie? By się tego dowiedzieć, naukowcy krok po kroku rozszyfrowali oś jelito-mózg. ¹

Objadanie się a dysbioza jelitowa

Podobnie jak ludzie, poddane stresowi i diecie myszy chętniej jedzą smakowite ciastka, zwiększają spożycie kalorii i doświadczają napadów objadania się. Zachowanie to wydaje się być związane z mikrobiotą jelitową gryzoni, której różnorodność i bogactwo uległy zmianie, wraz z zanikiem Lactobacillus i Ruminococcaceae oraz rozwojem Bacteroides, Roseburia i Alistipes.

Doświadczenia z przeszczepem mikrobioty kałowej (FMT) sugerują, że flora myszy z hiperfagią może być pozbawiona bakterii ochronnych: FMT zdrowych myszy eliminuje objadanie się u myszy z hiperfagią, co sugeruje powrót bakterii ochronnych; i odwrotnie, FMT myszy z hiperfagią nie wywołuje objadania się zdrowych myszy, co sugeruje brak bakterii wywołujących to zaburzenie. 

Rozszyfrowanie mechanizmów

Uzupełniające się doświadczenia pokazują, że objadanie się u myszy wynika z odhamowania nerwu błędnego, co prowadzi do hiperaktywacji osi jelito-mózg, przechodząc przez jądro przykomorowe podwzgórza (związane z nagrodą, motywacją i homeostazą energetyczną) oraz jądro pasma samotnego. Czynnikiem wyzwalającym może być niska produkcja metabolitu drobnoustrojów jelitowych, kwasu kynureninowego (KYNA), u myszy z hiperfagią. Suplementacja myszy preparatem KYNA wystarczyła, aby powróciły one do zrównoważonego sposobu odżywiania. 

Czy wystarczyłby probiotyk?

Aby potwierdzić wyniki modelu mysiego, naukowcy przeanalizowali próbki kału od 11 pacjentów z zespołem niekontrolowanego napadowego objadania się i 9 zdrowych osób z grupy kontrolnej. Mikrobiota pacjentów wykazała zanik Faecalibacterium prausnitzii (rodzina Ruminococcaceae) i spadek poziomu KYNA. Istnieją zatem wszelkie powody, by sądzić, że zmniejszenie liczby F. prausnitzii może towarzyszyć zmniejszeniu luminalnego KYNA i wynikającym z tego zaburzeniom odżywiania za pośrednictwem osi jelito-mózg. Hipoteza ta wydaje się mieć potwierdzenie u zwierząt: zaszczepienie myszy z hiperfagią bakterią F. prausnitzii podnosi poziom KYNA, zmniejsza ich pociąg do ciastek i hiperfagię.