Mikrobiota jelitowa – klucz do wczesnej diagnostyki choroby Alzheimera?
Zanim choroba Alzheimera zacznie dawać jakiekolwiek objawy kliniczne, następuje zmiana w mikrobiocie przyszłych chorych. Zmiana ta może pomóc w identyfikacji pacjentów w stadium przedklinicznym.
Sekcja dla ogółu społeczeństwa
Znajdź tutaj swoją dedykowaną przestrzeń
O tym artykule
Wcześniejsze badania wykazały dysbiozę jelitową u pacjentów wykazujących objawy choroby Alzheimera. Ale czy pojawia się ona przed wystąpieniem pierwszych objawów? Właśnie to zagadnienie było przedmiotem badania przeprowadzonego przez zespół amerykańskich naukowców ze Szkoły Medycyny Uniwersytetu Waszyngtońskiego, którzy zanalizowali mikrobiotę 164 osób w wieku od 68 do 94 lat. Nie wykazywały one zaburzeń poznawczych, ale u 49 z nich występowały (sidenote: Biomarkery chorobotwórcze białka – β-amyloid (Aβ) i tau – wykrywane metodą pozytonowej tomografii emisyjnej (PET) lub metodą pomiaru w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR); markery neurodegeneracji (hipometabolizm skroniowo-ciemieniowy, zanik hipokampa itp.) wykrywane przy użyciu PMR oraz rezonansu magnetycznego (MRI). ) . Wyniki są bezdyskusyjne: profile taksonomiczne mikroorganizmów bytujących w jelitach 49 osób „w stadium przedchorobowym” różnią się od tych, które stwierdzono u 115 osób z grupy kontrolnej.
55 mln Ponad 55 mln osób na świecie jest dotkniętych demencją.
60–70% 60–70% przypadków demencji to efekt choroby Alzheimera.
(sidenote: WHO https://www.who.int/fr/news-room/fact-sheets/detail/dementia )
Mikrobiota jelitowa typowa dla stadiów przedklinicznych
Ta dysbioza jest skorelowana z markerami przedklinicznych stadiów choroby, zwłaszcza z odkładaniem się w mózgu płytek beta-amyloidowych. Nie ma ona natomiast związku z biomarkerami neurodegeneracji (hipometabolizmem skroniowo-ciemieniowym, zanikiem hipokampa i innymi). Zmiana mikrobioty jelitowej następuje więc w bardzo wczesnym, bezobjawowym stadium choroby.
Dokładniej mówiąc, zmienia się – w górę lub w dół – populacja niektórych bakterii: Dorea formicigenerans o właściwościach zapalnych, Oscillibacter sp. 57_2, która może występować łąćznie ze spadkiem integralności nabłonka, przeciwzapalnej Faecalibacterium prausnitzii, a w mniejszym stopniu gatunków Coprococcus catus, Anaerostipes hadrus, Methanosphaera stadtmanae i Ruminococcus lactaris. Niektóre z tych bakterii jelitowych mogą więc uczestniczyć w łańcuchu związków przyczynowo-skutkowych, choć potrzebne są kolejne badania, żeby potwierdzić ten związek i wykluczyć przypadkową zbieżność.
10 lat Od momentu odłożenia się w mózgu pierwszych płytek beta-amyloidów i wystąpienia pierwszych objawów klinicznych choroby Alzheimera mija co najmniej 10 lat.
Uproszczenie i poprawa identyfikacji pacjentów obciążonych ryzykiem
W każdym razie ten bakteryjny profil może pozwolić na lepsze prognozowanie choroby, na co wskazuje badanie przeprowadzone w podgrupie złożonej z 65 pacjentów: dodanie tych taksonów bakteryjnych poprawiło precyzję modeli prognostycznych. Oczywiście, jest to słaba poprawa (+1,5% czułości, +5,0% swoistości) w przypadku modelu wyjściowego obejmującego beta-amyloid stanowiący przedkliniczny objaw choroby. Ta ostatnia dana wymaga jednak złożonych badań. Natomiast kiedy modele opierają się tylko na danych łatwo dostępnych (demograficznych, współzmiennych klinicznych i danych genetycznych), uzupełnienie go charakterystykami taksonomicznymi wymagającymi tylko próbki stolca pozwala poprawić czułość modelu o 6,8%, a jego swoistość o 27,1%. Są więc narzędzia, aby łatwiej identyfikować obciążonych ryzykiem pacjentów, którym można by zalecać pogłębioną diagnostykę (punkcję lędźwiową oraz badania obrazowe mózgu). Badanie to może też otworzyć drogę do interwencji w zakresie mikrobioty zmierzających do ograniczenia postępów choroby Alzheimera w kierunku stadiów klinicznych.
