Czy mikrobiota może chronić przed alergią na orzeszki ziemne?
Osoby zmagające się z alergią na orzeszki ziemne mogą wykazywać specyficzną sygnaturę mikrobiologiczną jeszcze przed wystąpieniem alergii już od pierwszych miesięcy życia.
Sekcja dla ogółu społeczeństwa
Znajdź tutaj swoją dedykowaną przestrzeńen_sources_title
en_sources_text_start en_sources_text_end
O tym artykule
Badania coraz częściej wskazują na istnienie odrębnych sygnatur mikrobiologicznych odpowiadających za rozmaite alergie pokarmowe. Potwierdzają one, że mikrobiota odgrywa kluczową rolę w rozwoju alergii. Wyniki badań wieloletnich opublikowane niedawno w czasopiśmie „Journal Of Allergy & Clinical Immunology” rzucają nowe światło na możliwe powiązania między rozwojem alergii na orzeszki ziemne a stanem mikrobioty.
Mając na uwadze rozwój alergii we wczesnym dzieciństwie, naukowcy zbadali mikrobiotę dzieci obciążonych ryzykiem rozwoju alergii na orzeszki ziemne w wieku 10 miesięcy (SD: 3,1), a następnie w wieku 9 lat (SD: 0,6). Stwierdzono, że u 35 (28,7%) dzieci w tej grupie rozwinęła się alergia na orzeszki ziemne przed ukończeniem 9. roku życia.
Odmienna sygnatura mikrobioty jelitowej od pierwszych miesięcy życia
Grupa PA (osoby uczulone na orzeszki ziemne) składająca się z 35 dzieci wykazywała mniej zróżnicowaną mikrobiotę w momencie włączenia do badania (p = 0,014) niż grupa NPA (osoby nieuczulone na orzeszki ziemne). Mikrobiota ta ulega zróżnicowaniu wraz z wiekiem, podczas gdy mikrobiota grupy NPA pozostaje stabilna.
Po osiągnięciu wieku 9 lat obie grupy cechowały się porównywalną różnorodnością mikrobioty.
W momencie włączenia do badania grupa PA charakteryzowała się wyższym poziomem liczebności bakterii Clostridium sensu stricto 1 sp, podczas gdy bakterie Streptococcus sp występowały częściej w grupie NPA. U dzieci w wieku 9 lat względna liczebność tych dwóch gatunków unormowała się w obu badanych grupach. Z kolei liczebność gatunków Bifidobacterium sp spadła w grupie PA i zwiększyła się w grupie NPA.
Stwierdzono, że rozwój alergii jest związany ze zmianą poziomów 139 metabolitów metabolomu (FDR ≤ 0,05).
Te metabolity są z kolei powiązane ze szlakiem metabolizmu histydyny (FDR = 0,037, wpływ szlaku = 0,28).
Przebadano w szczególności sześć krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych. W grupie PA odnotowano spadek poziomu maślanu i izowalerianu, podczas gdy poziom izowalerianu pozostał na niezmienionym poziomie w grupie NPA przy jednoczesnym wzroście maślanu.
Czy istnieje patofizjologiczny mechanizm alergii na orzeszki ziemne?
Autorzy badań wysunęli hipotezę, że mniejsza różnorodność mikrobioty u niemowląt z grupy PA może oznaczać, że ich jelita odznaczały się mniejszą stabilnością na etapie szybkiego rozwoju układu odpornościowego.
Spadek względnej liczebności bakterii Bifidobacterium sp, która znana jest z zastosowania jako probiotyk antyalergiczny i wywołuje apoptozę komórek tucznych u myszy, może również odgrywać rolę w rozwoju alergii.
Autorzy badania podkreślają również, że mikroorganizmy występujące w jelitach dzieci podatnych na rozwój tej alergii zawierają gatunki zdolne do wytwarzania metabolitów ze szlaku metabolicznego histydyny, prekursora histaminy, będącej charakterystycznym efektorem reakcji alergicznych.
Wyniki tego badania ułatwiają zatem zrozumienie ścisłych powiązań między mikrobiotą a alergią i poruszają kwestię możliwości suplementacji mikrobioty jelitowej w celu przeciwdziałania alergii na orzeszki ziemne.