Rak szyjki macicy: podejrzany L. iners

Zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV) następujące drogą płciową jest powszechne i zazwyczaj przejściowe – w 80% przypadków mija w ciągu 24 miesięcy. Ale u 1 kobiety na 5 utrzymuje się. A wirus brodawczaka ludzkiego o wysokim ryzyku (HR-HPV) jest główną przyczyną raka szyjki macicy. Czynników, od których zależy infekcja, a następnie zanik lub utrzymanie się HR-HPV oraz ewentualne wystąpienie raka, jest wiele: aktywność seksualna, palenie tytoniu, stosowanie antykoncepcji doustnej i inne. Od kilku lat na tej liście jest również mikrobiota pochwy. Dlatego ważne jest to badanie polegające na obserwacji mikrobioty szyjki macicy leczonych z powodu infekcji HR-HPV Chinek, u których badanie histologiczne wykazało nadżerki szyjki macicy, w większości niskiego stopnia.

Im więcej L. iners, tym mniej przypadków samoczynnego wyzdrowienia

Analiza mikrobioty (16S rRNA) 73 uczestniczących w badaniu kobiet w wieku od 24 do 68 lat wykazała zanik HPV u 45 kobiet (61,6%) po 12 miesiącach trwania badania. Ani wiek pacjentek, ani stadium choroby, ani podtyp HPV, ani rodzaj społeczności bakteryjnej pochwy (sidenote: Rodzaj społeczności pochwowej Opisano 5 rodzajów społeczności pochwowej, w tym 4 zdominowane przez pałeczki kwasu mlekowego (Lactobacillus crispatus, L. gasseri, L. iners lub L. jensenii), natomiast piąty cechuje się niską zawartością pałeczek kwasu mlekowego. ) , ani zróżnicowanie tej mikrobioty nie tłumaczą eliminacji wirusa lub jej braku. Wygląda natomiast na to, że znaczenie mają niektóre gatunki bakterii: kobiety, które w chwili włączenia do badania miały w szyjce macicy mniej enterokoka ASV_62, a więcej Lactobacillus iners, miały mniejsze szanse na eliminację HR-HPV po 12 miesiącach. Był tylko jeden wyjątek: 22 kobiety, które przeszły leczenie chirurgiczne (konizację) z powodu nadżerek wysokiego stopnia, być może dlatego, że natychmiastowy wpływ resekcji nadżerki na zanik HPV maskuje działanie mikrobioty.

^{Źródła: WHO.}

Jeszcze jeden kamyk do ogródka L. iners

O możliwym związku L. iners z HR-HPV pisano już wcześniej w metaanalizie wskazującej na dwukrotnie, a nawet trzykrotnie większe ryzyko przetrwania HR-HPV w przypadku zdominowania mikrobioty pochwy przez L. iners. Bakteria ta wykazuje elastyczność i zdolność do adaptacji – u niektórych kobiet dominuje w mikrobiocie pochwy podczas menstruacji i epizodów bakteryjnego zapalenia pochwy. Mikrobiota pochwy zdominowana przez L. iners (CST III) jest też najpowszechniejszym typem pochwowej społeczności bakteryjnej wśród Azjatek w wieku rozrodczym. Aktualna literatura nie pozwala zatem jeszcze na stwierdzenie, czy tę szczególną pałeczkę kwasu mlekowego należy uznać za pożyteczną, chorobotwórczą, czy niejednoznaczną. Niezbędne są też dalsze prace w celu wyjaśnienia mechanizmów wspierania przez L. iners utrzymywania się infekcji lub rozwoju nadżerek, ponieważ aktualne badanie przeprowadzono na małej liczbie pacjentek, nie uwzględniono w nim niektórych czynników zakłócających, takich jak tytoń, i trwało ono tylko rok, tymczasem konieczna jest obserwacja przez 24 miesiące.