HIV a mikrobiota: wirom jelitowy ujawnia swoje sekrety
Jak wykazuje nowe badanie 1, wirusowy komponent mikrobioty jelitowej może mieć udział w postępie infekcji HIV. Niektóre wirusy mogą nawet służyć jako markery do obserwacji przywracania odporności i prognozowania skuteczności terapii.
Sekcja dla ogółu społeczeństwa
Znajdź tutaj swoją dedykowaną przestrzeń
O tym artykule
Bardzo duży spadek ilości limfocytów T CD4, stan zapalny, dysbioza bakteryjna, przerwanie bariery nabłonka, przemieszczenie mikroorganizmów… Konsekwencje infekcji HIV dla przewodu pokarmowego są już dobrze udokumentowane.
Choć żadne badanie nie określiło jeszcze wzorca dysbiozy związanego z HIV, wiadomo, że enteropatia ma związek z przewlekłym pobudzeniem infekcji oraz rozwojem niedoboru odporności.
39 milionów W 2023 roku 39 milionów ludzi było dotkniętych wirusem HIV. ²
Lepiej zrozumieć rolę wirusów mikrobioty jelitowej w infekcji HIV
W jakim stopniu wirusowa składowa mikrobioty jelitowej – mniej znana od bakteryjnej – ma udział w tym procesie? Aby się tego dowiedzieć, meksykańscy naukowcy postanowili zbadać, czy „wirom” ma związek z infekcją HIV i niedoborem odporności. 1
Najpierw porównali poziom limfocytów T CD4 oraz bakteriom i wirom (wirusowe RNA i DNA) jelitowy 92 nieleczonych osób seropozytywnych i 52 zdrowych osób z grupy ryzyka.
W celu lepszego zrozumienia powiązania między składem mikrobioty jelitowej, niedoborem odporności związanym z HIV a przywróceniem odporności przez dwa lata obserwowali oni 14 osób dotkniętych HIV poddanych terapii przeciwretrowirusowej (ART). Na początku badania (przed rozpoczęciem ART), a także po 2, 6, 12 i 24 miesiącach od rozpoczęcia leczenia pobrano krew i stolec.
Okazało się, że u osób seropozytywnych dochodzi do zmniejszenia różnorodności alfa. U tych, u których infekcja jest w stadium zaawansowanym, rośnie ilość Enterococcus, Streptococcus i Coprococcus. Nie dało się natomiast wykazać jednoznacznego wzorca.
Wyraźna ekspansja niektórych wirusów
W porównaniu z seronegatywnymi ochotnikami osoby cierpiące na znaczny niedobór odporności (CD4 < 350) wykazywały radykalne zmiany składu swojego wiromu jelitowego:
- wzrost sekwencji Anelloviridae (anellowirusów), Adenoviridae i Papillomaviridae
- zmniejszenie ilości wirusów roślin z rodzaju Tobamovirus
U osób seronegatywnych w ogóle nie wykryto Anelloviridae.
Zdaniem badaczy ta ekspansja wirusów może – poprzez uszkodzenie bariery jelitowej i sprzyjanie stanowi zapalnemu – przyczyniać się do patogenezy AIDS.
Dane wskazują ponadto, że istnieje uderzające powiązanie między niedoborem odporności związanym z HIV a wykryciem sekwencji Anelloviridae, które nie występują u 53 osób seronegatywnych. U osób dotkniętych znacznym niedoborem odporności obfitość anellowirusów maleje stopniowo w trakcie ART.
Czyżby narzędzie prognostyczne?
Inny wynik: wykrycie anellowirusów przed rozpoczęciem leczenia pozwala niezależnie przewidzieć niski poziom przywrócenia odporności.
Mimo swoich ograniczeń (większość badanych stanowili mężczyźni, nie uwzględniono czynników dietetycznych itp.) badanie to sugeruje, że wykrycie sekwencji anellowirusów w stolcu można wykorzystywać do prognozowania i nadzorowania przywracania odporności w trakcie ART.
Jest to kolejny krok w kierunku poznania mikrobioty jelitowej, a przede wszystkim mały krok naprzód w walce z HIV – wirusem, który według WHO w 2023 r. był problemem 39 mln osób i spowodował 630 000 zgonów. 2
