Microbiotalk: "Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe: mikrobiota w sercu cichej pandemii"

Przewodnicząca Grupy Zadaniowej WHO ds. Ocalałych z AMR. Została rzeczniczką pacjentów z AMR w 2013 roku po przeżyciu poważnego wypadku samochodowego i 10-letniej rekonstrukcji twarzy, która spowodowała wysoce oporną infekcję MRSA, z którą walczyła przez 3 lata

Więc to było to, co nazywam moim... Albo jakie było moje ostatnie zdjęcie, które zostało zrobione w wieku 25 lat. Po prawej stronie znajduje się moja mama, zdjęcie naszych trzech pokoleń, moja babcia i ja.

Niedługo potem uległem wypadkowi samochodowemu w Johannesburgu w RPA. Samochód wyprzedził nas po złej stronie drogi. Wpadliśmy w gwałtowny korkociąg i uderzyliśmy w ścianę.

Zostałem reanimowany na miejscu i zostałem zabrany do Szpitala Akademickiego Charlotte Maxeke w Johannesburgu, gdzie zostałem podłączony do aparatury podtrzymującej życie, i miałem liczne obrażenia brzucha, szyi, pleców, a także miednicy i wiele złamanych kości po prawej stronie twarzy.  Straciłem też prawe oko. Kiedy więc zostałam wypisana ze szpitala, czekała mnie dziewięcioletnia podróż, aby zrekonstruować moją twarz, ponieważ był to bardzo skomplikowany obszar i miał wiele uszkodzeń. To jest w zasadzie migawka tego, jak wyglądała moja podróż. Musiałem więc wszczepić wiele protez.

Na mojej czwartej protezie, którą trzeba było wszczepić około sześć lat później, po wypisaniu ze szpitala po operacji, poszedłem na zakupy. Opuściłem lusterko wsteczne i zobaczyłem, że ta wydzielina po prostu wydobywa się z mojej twarzy. Tak się przestraszyłam, że zadzwoniłam do mojego chirurga plastycznego, a on powiedział: "To wygląda na to, że to może być infekcja. Musimy zrobić pilną operację", co zrobiliśmy. Zostałem wypisany ze szpitala.

Dwa tygodnie później infekcja powróciła. Przeszli bardzo podobną operację. Musieli oczyścić protezę i przeprowadzić operację rekonstrukcyjną. Zostałem wypisany ze szpitala. Ale dwa tygodnie później infekcja wróciła, wyglądając gorzej. Zostałem wtedy przyjęty na drenaż zatok, ponieważ nie byłem tylko pod opieką chirurga plastycznego, ale miałem multidyscyplinarny zespół. Musiałam też skonsultować się z laryngologiem, z chirurgiem szczękowo-twarzowym, z chirurgiem plastycznym, z okulistą. Każdy z nich wyrażał różne opinie i przepisywał antybiotyki w międzyczasie, kiedy spotykałem się z nimi wszystkimi. I oczywiście, jak już mówiłem, miałem te trwające operacje, podczas których infekcja pojawiała się ponownie za każdym razem dwa tygodnie. W końcu prawie nie została mi twarz.

Jedenaście miesięcy po tym, jak po raz pierwszy zobaczyłem tę infekcję i kiedy ta infekcja powróciła cztery razy, zjadła dużo tkanki i musieli usunąć protezę w nagłych wypadkach. A mój chirurg plastyczny wysłał go do badań. To był pierwszy raz, kiedy usłyszałem słowo "test". Zadzwoniłem więc do biura patologii i powiedziałem: "Proszę, czy mogę zobaczyć kopię tego dokumentu, aby zrozumieć, co się dzieje?" A kiedy mi to wysłali, było dużo R, było około czterech lub pięciu S, co oznaczało, że byłem... Jestem pewien, że większość z was pracuje w mikrobiologii.

Oznaczało to, że byłem albo oporny, albo podatny na różne antybiotyki, które były po lewej stronie. Miałem też wysoce lekooporny MRSA, oporne na metycylinę zakażenie Staphylococcus aureus. Moi lekarze zrezygnowali ze mnie, ponieważ to było po prostu zbyt wiele szkodliwych skutków. Poza tym miałem też problem z infekcją, będąc pacjentem wysokiego ryzyka, z powrotem infekcji.

Zebrałem wywiad medyczny. Musiałem skontaktować się z około 25 chirurgami za granicą, ponieważ w Johannesburgu, w RPA, brakowało mi lekarza, którego potrzebowałem. Skontaktowałem się z lekarzem w Brigham and Women's Hospital w Bostonie, który przez 30 minut rozmawiał ze mną przez Skype'a i udzielił mi wskazówek, co powinienem zrobić, czyli przeciąć kość i unikać kolejnych ciał obcych. Nie mogliśmy zrobić operacji plastycznej. Najpierw musieliśmy zrobić operację szczękowo-twarzową. Powiedział: "A teraz posłuchaj tej rady i idź do lekarza w Johannesburgu, który dokładnie naśladuje to, co powiedziałem, co też uczyniłem".

Po kilku wizytach znalazłem lekarza. Możesz go zobaczyć w prawym dolnym rogu. Nazywał się profesor Reyneke i to on przeprowadził operację, która wyglądała niesamowicie. Nie mogliśmy uwierzyć, że pozbyliśmy się tego deficytu. Czułem, że było to warte całego tego trudu. Ponieważ od momentu wyjęcia protezy do momentu, w którym mogliśmy ją naprawić, minął w zasadzie rok.

Ale jak w przypadku déjà vu, infekcja powróciła. Tym razem nie tylko w skórze, ale także w kościach. Miałem zapalenie kości i szpiku, a także rozwinęła się u mnie alergia na miejscowy środek przeciwbakteryjny, który stosowali na skórze. W tym momencie możesz sobie wyobrazić, że moje serce zamarło, całkowicie straciłem nadzieję, ponieważ nie walczyłem z tą oporną infekcją.

Ale profesor Reyneke w zasadzie zaczął stosować antybiotyki ostatniej szansy. Więc trzymał mnie na jednym przez dwa tygodnie, przez 10 dni, musiałem wrócić, a on to sprawdzał i kierował mnie na inny kurs w zależności od tego, jak na nich reagowałem.

A trzy miesiące później, po wykonaniu tej czynności, wszystko zaczęło się znowu przejaśniać. Potem, prawdopodobnie około dwa tygodnie później, wylądowałem w szpitalu z adhezyjną niedrożnością jelit. Mój żołądek, myślę, że od tego całego stosowania tych antybiotyków,

Skończyło się na tym, że usunięto mi część jelit. Miałam też problemy ze zrostami, ale oczywiście antybiotyki nie pomagały w tej sytuacji. Po przejściu przez to, oto jaki był wynik.

Znowu dziewięć lat, niecałe 10 lat walki z tym wszystkim. I oczywiście w sumie trzy lata spędzone na walce z opornymi infekcjami. Kiedy już to zrobiliśmy, a nie umieściłem tutaj wszystkich moich slajdów, ale jednym z powodów, z których byłem bardzo sfrustrowany, było to, że nie była to powszechna wiedza. Dlaczego oporność na antybiotyki nie była omawiana ze mną jako pacjentem?

Od tego czasu wykonałem dużo pracy. Jedną z rzeczy, które zrobiłem ostatnio, jest założenie organizacji charytatywnej o nazwie AMR Narrative, która koncentruje się na rozwoju zdolności rzeczniczych i podnoszeniu świadomości, koncentrując się głównie na pacjentach i społeczeństwie. Oczywiście, pracujemy w czterech różnych sektorach, o czym przed chwilą mówili moi koledzy, w jednej perspektywie zdrowotnej.

Jest to przykład jednego z programów szkoleniowych, który przeprowadziliśmy niedawno w Brukseli we współpracy z Europejskim Forum Pacjentów. W rzeczywistości uczymy pacjentów podstaw oporności na antybiotyki, ponieważ te rozmowy nadal się nie toczą. To konkretne zdjęcie przedstawia 30 młodych rzeczników praw pacjentów z przewlekłymi schorzeniami, którzy chcą zacząć działać na rzecz oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w swoich regionach. Oto kilka zdjęć, z których właśnie wróciłem... Biorę udział w wielu wydarzeniach, ale jest kilka takich, które odbyły się podczas Zgromadzenia Ogólnego ONZ, o których opowiem trochę w dyskusji panelowej za chwilę, gdzie otworzyłem spotkanie wielu zainteresowanych stron wraz z Zastępcą Generalnym Organizacji Narodów Zjednoczonych i Prezydentem Zgromadzenia Ogólnego. Bardzo, bardzo ważna jest ta deklaracja polityczna, nad którą właśnie pracowali. Opowiem o tym za chwilę.

Oto niektóre z naszych narzędzi i zasobów z organizacji charytatywnej. Jeśli wejdziesz na naszą stronę internetową, będziesz mógł zobaczyć ich całkiem sporo. Stworzyliśmy również film dla pacjentów i opinii publicznej, aby dowiedzieć się nieco więcej w kategoriach laika, ponieważ jest to bardzo naukowy temat. Naszym głównym celem jest, aby była ona zrozumiała dla wszystkich. I to by było na tyle. W ten sposób dotrzesz do nas w mediach społecznościowych.

Dziękuję bardzo.

Jego badania koncentrują się na oporności na antybiotyki, interakcjach między mikrobiotą a pojawieniem się opornych bakterii, dynamice genów oporności na antybiotyki (resistom) oraz diagnostyce infekcji, ze szczególnym uwzględnieniem zastosowania nowych narzędzi sekwencjonowania.

Bardzo dziękuję za zaproszenie i tę wspaniałą konferencję, którą dziś organizujecie. Tytuł mojego wystąpienia jest sednem tego, co dziś proponujesz, a mikrobiota jelitowa jest podstawą oporności na antybiotyki.

Zacznijmy od bardzo uproszczonego przedstawienia mikrobioty jelitowej i opornych bakterii, które mogą być w niej żywicielem. Myślę, że mikrobiota jelitowa zawiera ogromną liczbę różnych mikroorganizmów, z których dominującym są bakterie. Mamy setki gatunków, które szacujemy, a większość z nich to komensalne, ścisłe bakterie beztlenowe, które hodujemy z wielkim trudem w laboratorium, a większość z nich w ogóle nie hodujemy. Następnie pojawiły się oportunistyczne patogeny, takie jak enterobacterales, enterokoki i są one subdominujące w mikrobiocie jelitowej z powodu tego, co nazywamy efektem bariery lub opornością na kolonizację. Ta presja wywierana przez bakterie beztlenowe na ten oportunistyczny patogen ma bardzo ważną właściwość i zobaczymy, że kiedy bierzemy antybiotyki, po prostu zaburzamy tę równowagę.

Kiedy jesteśmy nosicielami opornych bakterii, o których będziemy dzisiaj mówić, to są one nawet subdominujące w swojej oportunistycznej populacji patogenów. Jesteśmy tu dzisiaj, ponieważ oporność na antybiotyki jest poważnym problemem, a od kilku lat wiemy, że zabija ona wielu ludzi na świecie. Szacujemy, że liczba zgonów wynosi około miliona rocznie. Jeśli nic nie zrobimy, jeśli nie zareagujemy, w ciągu najbliższych 30 lat może dojść do śmierci około 40 milionów osób.

Na tym wykresie widać głównych zabójców. Chcę tutaj podkreślić, że głównie połowa z nich to enterobacterales, Acinetobacter baumannii, Pseudomonas aeruginosa, połowa z nich. Myślę, że większość problemu oporności na antybiotyki leży obecnie w tych bakteriach.

Wtedy możesz również zobaczyć małe kółka z kolorami. Są to patogeny, w przypadku których WHO twierdzi, że istnieje krytycznie wysokie lub średnie zapotrzebowanie na nowe antybiotyki.

Potem mamy tutaj te małe emotikony kupy, które wskazują, że przed wywołaniem infekcji bakterie te leżą w jelitach. Będą kolonizować mikrobiotę jelitową, zanim wywołają infekcje. Właśnie dlatego mikrobiota jelitowa jest tak naprawdę podstawą oporności na antybiotyki.

Jeśli uda nam się kontrolować, zrozumieć, co dzieje się w mikrobiocie jelitowej, będziemy mieli wpływ na walkę z opornymi bakteriami. Oczywiście, jest to ładna równowaga, ten efekt bariery dla odporności na kolonizację.

Ale co, jeśli weźmiemy antybiotyki?

Wtedy zaburzamy tę równowagę, przechodzimy od zróżnicowanej bogatej mikrobioty do czegoś mniej zróżnicowanego, mniej bogatego. Oczywiście nie wszystkie antybiotyki wywierają taki sam wpływ na mikrobiotę. To zależy od tego, ile są wydalane w jelitach, jak szerokie jest ich spektrum. W zależności od tych zmiennych dochodzi do zaburzenia mikrobioty.

Jeśli jesteś już nosicielem opornych bakterii, będą się one rozszerzać. Sprzyjają również implantacji i kolonizacji nowych opornych bakterii. A to ma swoje konsekwencje.

Tak więc to, co dzieje się w jelitach, ma zewnętrzne konsekwencje. My i inni wykazaliśmy, że im więcej opornych bakterii nosisz w jelitach, tym bardziej będziesz narażony na infekcje wywołane przez te oporne bakterie, takie jak infekcje dróg moczowych, translokacja bakteryjna, szczególnie u pacjentów z neutropenią.

Będziesz rozprzestrzeniać się bardziej w środowisku, a to jest ważne. Jeśli znajdujesz się w strukturze opieki zdrowotnej, będzie to sprzyjać przenoszeniu się wirusa na innych pacjentów. Będziesz go nosić przez dłuższy czas, jest to nawet związane z zapaleniem płuc. Istnieje związek między jelitami a zapaleniem płuc u pacjentów na oddziale intensywnej terapii, gdzie zapalenie płuc ostatecznie zostaje skolonizowane w gardle przez oporne bakterie z jelit.

Te komensale, które mieliśmy z bakteriami beztlenowymi, nie są pozbawione genów oporności na antybiotyki (ARG). Różnią się one po prostu od opornych genów przenoszonych przez patogeny.

Kilka lat temu, kiedy pracowałem w IAME pod Paryżem, scharakteryzowaliśmy ten ludzki opór z trzewi. Zobaczysz, że jest bardzo zróżnicowana i zawiera ponad 6000 odpornych genów. My, wszyscy na tej sali, nosimy średnio 1000 opornych genów w naszych jelitach. Mają bardzo niską tożsamość z odpornymi genami, które znamy z patogenów. Są one w większości chromosomalne. I przy tych wszystkich kłótniach, zaczęliśmy myśleć, że może nie są takie złe, bo naprawdę trudno jest je przenieść na patogeny. Chodzi mi o to, że chcemy, aby nasze bakterie komensalne były odporne na antybiotyki. Więc może oporność na antybiotyki nie jest taka zła w zależności od rodzaju bakterii.

To była moja krótka prezentacja wprowadzająca kilka tematów na dziś. Chciałem podkreślić, że mikrobiota jelitowa składa się głównie z bakterii beztlenowych, w których dominujące są oportunistyczne patogeny. Większość bakterii, które powodują największy problem pod względem oporności na antybiotyki, ma rezerwuar jelitowy przed wywołaniem infekcji. Kiedy przyjmujemy antybiotyki, sprzyjamy ekspansji tej bakterii w jelitach, a to prowadzi do konsekwencji klinicznych. Nie zapomnijmy o naszych dobrych bakteriach, o naszych dobrych komensalach. Mają wiele opornych genów i nie są one w dużej mierze przenoszone na patogeny bakteryjne.

Z tym bardzo dziękuję

Łączenie resistomu wczesnego życia z dojrzewaniem mikrobiomu. Jego badania koncentrują się na interakcjach społecznych w populacjach drobnoustrojów oraz ocenie zakresu przepływu genetycznego w naturalnych społecznościach i ich reakcji na zakłócenia środowiskowe.

Bardzo dziękuję za to wprowadzenie i za możliwość porozmawiania z Państwem dzisiaj.

Myślę, że podejmujemy działania, a właściwie nasze badania są w dużej mierze zgodne z tym, co właśnie usłyszeliśmy, ponieważ badaliśmy kohortę duńskich dzieci.

Właściwie nie tyle ze względu na początek tych badań mających na celu zrozumienie oporności na antybiotyki, ale byliśmy zainteresowani zrozumieniem, w jaki sposób mikrobiom we wczesnym okresie życia faktycznie kształtuje zdrowie w późniejszym okresie, a szczególnie w tym przypadku, patrząc na astmę, alergie i tego rodzaju choroby.

Już we wczesnym okresie życia badaliśmy mikrobiom, a potem zaobserwowaliśmy wyniki, że duża oporność na antybiotyki znajduje się w rezerwuarze mikrobiomu jelitowego dorosłych.

Byliśmy ciekawi, jak wcześnie zostanie to ustalone?

Czy jest to coś, co nabywamy w późnym wieku?

Albo jeśli już patrzymy na te dzieci?

Właściwie obserwowaliśmy te dzieci od urodzenia. Dane, na które patrzyliśmy, pochodziły z czasów, gdy dzieci były w wieku 1 roku, co zamierzam przedstawić.

Pytanie, które mieliśmy, brzmiało: czy duńskie dzieci w wieku jednego roku są już oporne na antybiotyki? A smutna, krótka odpowiedź brzmi: tak, jest.

Już wtedy jest tego całkiem sporo. To, co znaleźliśmy, co było dla nas zaskakujące, to na dole wykresu widać rozkład dzieci i liczbę genów oporności na antybiotyki. Tak więc niektóre dzieci nie mają wielu genów oporności na antybiotyki, podczas gdy w rzeczywistości inna populacja dzieci ma ich dużo. Nie tylko mieli wiele różnych typów genów oporności na antybiotyki, ale także mieli je w większej obfitości.

Dzieci zostały podzielone na dwie grupy. Dlatego byliśmy ciekawi, co tak naprawdę decyduje o tym, co tak naprawdę decyduje o tym, czy dziecko ma dużą oporność na antybiotyki, czy nie tak wiele. Ponieważ śledziliśmy tę kohortę bardzo, bardzo uważnie, mając wiele danych, mogliśmy spróbować przyjrzeć się niektórym z tych rzeczy.

Tak więc krąg wokół tego miejsca to w pewnym sensie te wszystkie metadane, które mamy, a jeden z nich może być przyczyną. Nie dziwi nas jednak to, że jeśli dzieci otrzymywały antybiotyki na leczenie, często we wczesnym okresie życia, na przykład w celu leczenia chorób dróg oddechowych, to istniało znacznie większe ryzyko, że znajdą się w grupie dzieci o dużej oporności na antybiotyki. Był to bardzo wyraźny związek. Odkryliśmy również, że jeśli te dzieci są matkami w czasie ciąży, mają teraz rok i przyjmowały antybiotyki, to dziecko rok później było znacznie bardziej narażone na dużą oporność na antybiotyki w porównaniu z mniejszą liczbą dzieci.

Nawet matki przyjmujące antybiotyki w czasie ciąży wydają się być dla tego bardzo ważne. Znaleźliśmy również inne korelacje, które są być może mniej oczywiste. Osoby mieszkające na obszarach miejskich są bardziej narażone na oporność na antybiotyki w porównaniu z osobami mieszkającymi na obszarach wiejskich.

Jeśli masz w domu zwierzę domowe, ryzyko wystąpienia oporności na antybiotyki jest mniejsze, więc czynników jest wiele. Staje się to coraz bardziej skomplikowane, ale zauważyliśmy bardzo wyraźną, nie tak zaskakującą rzecz.

Jeśli przyjmujesz antybiotyki, Twoje dziecko jest znacznie bardziej zagrożone. W rzeczywistości widzimy, że wiele antybiotyków jest przepisywanych dzieciom. Jeśli jednak spojrzysz na prawą stronę, zobaczysz diagram pokazujący, na jakie antybiotyki są oporne. Czerwone to antybiotyki faktycznie przepisane matce lub dziecku. Widzimy jednak dwie dominujące te, te, wobec których napotykamy największy opór, nigdy nie zostały przepisane ani dziecku, ani matce.

Ma to na celu pokazanie, że te rzeczy są trudniejsze do zrozumienia, niż często widzimy.
Staraliśmy się więc dokładniej to zbadać. Pomyśleliśmy, że jednym z wyjaśnień tego może być to, że mamy do czynienia z koselekcją. Wiemy często, że oporność na antybiotyki nie jest osamotniona. W rzeczywistości znajduje się w genomie razem z innymi opornościami na antybiotyki.

Zaczęliśmy sprawdzać, czy obserwujemy koselekcję. To właśnie pokazuje ten wykres. Prawdopodobnie jest to dla was bardzo trudne do zobaczenia, ale odkryliśmy bardzo wyraźnie, że dwa bardzo liczne geny oporności na antybiotyki są zlokalizowane razem z opornością na antybiotyki, którą są leczone. Widzimy, że kiedy podajemy jeden antybiotyk i właściwie nie ma znaczenia, który, powoduje to połączenie całego pakietu genów oporności na antybiotyki.

Kiedy przyjrzeliśmy się bliżej koselekcji, aby zobaczyć nie tylko, jakie oporności na antybiotyki znaleziono razem, ale także dlaczego były one również razem z innymi genami, odkryliśmy, że dość często były one ze zjadliwymi genami. W rzeczywistości, kiedy selekcjonujesz antybiotykooporność za pomocą antybiotyków, bakterie nie tylko stają się oporne na antybiotyki, ale także stają się gorszym patogenem. W tym samym czasie nabywają geny, które czynią je bardziej trwałym i zjadliwym patogenem. Wreszcie, zaobserwowaliśmy, że były one również zlokalizowane w tym samym miejscu, co geny mobilne.

To, co bakterie mogą zrobić, co jest fantastyczne, gdy się nad tym zastanowić, to możliwość wymiany genów między sobą. Jeśli bakteria spotka inną bakterię i powie: "Och, podoba mi się twój kolor oczu", może go zmienić i wtedy mają ten sam kolor.

Oczywiście nie mają oczu, ale mają geny oporności na antybiotyki, więc mogą wymieniać cechy z jednej bakterii na drugą. A te są dość często ruchomym elementem genetycznym. Wykazaliśmy bardzo wyraźnie, że oporność na antybiotyki siedzi u tych dzieci razem w dużych pakietach na ruchomych elementach genetycznych, aby mogły wymieniać ją w jelitach między tymi czy innymi bakteriami.

Więc nawet jeśli nie jest to potencjalnie chorobotwórczy bakter w jelitach dzieci, może jeśli dostaną bakterie chorobotwórcze, mogą je tam nabyć. Ale nie tylko to, mam na myśli, kiedy myślimy o prawdopodobieństwie, a jeśli jest to bakteria dróg oddechowych, być może nigdy nie dostanie się do jelit. Rzecz jednak w tym, że bakterie jelitowe nie zawsze znajdują się w jelitach.

Każdy z nas, także dzieci, tak naprawdę chodzi do toalety kilka razy dziennie. Tak więc bakterie jelitowe faktycznie opuszczają jelita. Są spłukiwane w toalecie. Jest to ważne zjawisko, które musimy zbadać.

Elitsa Penkova jest doktorantką na Uniwersytecie w Exeter, koncentrującą się na ocenie zagrożeń zdrowotnych związanych z narażeniem na oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe (AMR) w środowiskach słodkowodnych. Jej badania szczegółowo badają, w jaki sposób pływacy w rzekach mogą być narażeni na bakterie i geny oporne na antybiotyki, mając na celu zrozumienie potencjalnych implikacji zdrowotnych związanych z przenoszeniem AMR przez naturalne środowiska słodkowodne.

Dziękuję za wprowadzenie i dziękuję za zaproszenie. Być może zastanawiasz się, co ma wspólnego oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe z rzekami? To jest problem szpitala, prawda? Ale dla ludzi takich jak ja, którzy badają oporność na antybiotyki, te środowiska są szczególnie interesujące, ponieważ zawierają już wszystkie niezbędne składniki do ewolucji oporności, aby zebrać się w jednym miejscu, o czym już wspominali niektórzy z naszych prelegentów.

Po pierwsze, w rzekach mamy bakterie środowiskowe, a większość z nich nie jest uważana za szkodliwą dla zdrowia publicznego. Niektóre z nich mogą być, oczywiście, ale większość z nich jest zaangażowana w takie rzeczy, jak obieg składników odżywczych i są po prostu normalną częścią ekosystemu środowiskowego.

Ale powodem, dla którego są tak interesujące, jest to, że mają różne mechanizmy oporu. Dzieje się tak dlatego, że przez ponad tysiąc lat miały czas na współistnienie z różnymi typami mikroorganizmów, które wytwarzają cząsteczki antybiotyków. A mikroorganizmy wytwarzają te cząsteczki, aby komunikować się ze sobą lub walczyć ze sobą. Aby móc współistnieć z tymi drobnoustrojami, które wytwarzają cząsteczki antybiotyków, bakterie środowiskowe musiały dostosować się i wyewoluować różne strategie radzenia sobie lub mechanizmy oporności.

Prawdziwym problemem jest to, kiedy te mechanizmy odporności stają się zbywalne, ponieważ w przeciwieństwie do ludzi, którzy mogą przekazywać geny tylko od rodzica do naszego potomstwa, bakterie mogą w rzeczywistości dzielić geny zarówno między gatunkami spokrewnionymi, jak i niespokrewnionymi.

 Chociaż to naprawdę fascynujące widzieć, jak mogą dosłownie dzielić gen z jednej komórki do drugiej w poprzednim wykładzie, jest to również naprawdę przerażające, ponieważ oznacza, że gdy pojawi się mechanizm oporności i stanie się on przenoszalny, ma to potencjał do bardzo szybkiego rozprzestrzeniania się w obrębie i między populacjami bakterii.

W ten sposób bakterie są w stanie gromadzić wiele opornych genów w tym samym czasie, w ten sposób przechodzimy od opornej bakterii do tego, co nazywamy superbakterią. A tutaj zamieściłem przykład zdolności do dzielenia się genami między bakteriami środowiskowymi a klinicznie ważnymi patogenami.

Przykład dotyczy beta-laktamów. Przepraszam, oporność na beta-laktamy. Beta-laktamy to klasa antybiotyków, które są najczęściej stosowane na świecie w mechanizmie oporności, który bakterie wykorzystują do przezwyciężenia toksyczności tych antybiotyków, czyli oporności na beta-laktamy. Oporność na beta-laktamy to enzymy, które wiążą się z antybiotykiem i zasadniczo go rozkładają. Uważa się jednak, że geny kodujące te enzymy pierwotnie wyewoluowały w bakteriach środowiskowych i dopiero później przenoszą się do klinicznie ważnych patogenów.

A to tylko po to, aby zilustrować, że chociaż bakterie środowiskowe niekoniecznie stanowią zagrożenie dla zdrowia publicznego, mogą służyć jako rezerwuar dla klinicznie ważnych patogenów, które, nawiasem mówiąc, znajdują się również w rzekach. Tak więc za pomocą naszych odpadów stale wzbogacamy rzeki w innych naturalnych środowiskach słodkowodnych w bakterie związane zarówno z ludźmi, jak i zwierzętami, ale także w różne związki przeciwdrobnoustrojowe, w tym oczywiście antybiotyki.

Kiedy przyjmujemy antybiotyki, nie metabolizujemy ich w pełni, a większość z nich może być wydalana bezpośrednio do naszych toalet, a stamtąd odprowadzana do naszych systemów oczyszczania ścieków. Istnieją różne sposoby przetwarzania odpadów, ale żaden z nich nie jest przeznaczony specjalnie do usuwania genów oporności na antybiotyki lub związków przeciwdrobnoustrojowych. Niektóre z nich w końcu trafią do rzek.

Oprócz tego, oczywiście, coraz częściej słyszymy, że plany oczyszczania ścieków mogą faktycznie odprowadzać nieoczyszczone lub częściowo oczyszczone ścieki bezpośrednio do rzek podczas ulewnych deszczy. Ma to na celu zapobieżenie przeciążeniu i zapobieganie cofaniu się ścieków do domów, co jest w porządku. Ale tak naprawdę nie wiemy, co to oznacza dla rosnącej społeczności dzikich pływaków, na czym skupiają się moje badania.

W rzeczywistości bardzo mało uwagi poświęca się temu, jak narażenie na oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe w tych środowiskach wpływa na zdrowie publiczne.

Wiemy z wcześniejszych prac w Norwegii, z badania kliniczno-kontrolnego, że pływanie w wodach słodkich zostało zidentyfikowane jako niezależny czynnik ryzyka nabycia opornych infekcji, opornych infekcji dróg moczowych.

Wiemy to również z badania przeprowadzonego w Norwegii, w którym oszacowano, że pływanie w słodkiej wodzie odpowiadało za około 6% przypadków nabycia opornych przypadków w społeczności w miesiącach letnich.

Wiemy to z badań przeprowadzonych na brytyjskich pływakach przybrzeżnych, a więc nie pływakach słodkowodnych, ale pływakach przybrzeżnych. Okazało się, że surferzy są czterokrotnie bardziej narażeni na przenoszenie bakterii opornych na antybiotyki niż ludzie, którzy nie wchodzą do wody.

Podobnie jak w tamtym badaniu, teraz staram się zrozumieć, czy pływacy słodkowodni są narażeni na wysokie ryzyko przenoszenia opornych bakterii w jelitach. Ale ponieważ wciąż zbieram próbki, nie jestem jeszcze w stanie opowiedzieć o moich odkryciach, ale chętnie odpowiem na wszelkie pytania, jeśli je masz.

Dziękuję

Pasjonatka i zaangażowana farmaceutka w Nigerii. Założycielka Kings Heritage Pharmaceutical Limited, Asaba, Nigeria.

Otworzyła centrum zdrowia, które gromadzi farmaceutów, lekarzy i wolontariuszy, aby dostarczać wiarygodnych informacji na temat metod antykoncepcyjnych oraz ostrzegać kobiety o długoterminowych konsekwencjach nadużywania antybiotyków, takich jak dysbioza mikrobioty i oporność na antybiotyki (AMR).

Ta ambicja przyniosła jej pierwszą nagrodę Henri Boulard w 2021 roku.

Zacznę od podzielenia się moimi wczesnymi inspiracjami i motywacją. W 2015 roku, na początku mojej kariery jako farmaceuty środowiskowej, pewnego pamiętnego dnia ojciec przyprowadził swoje 13-letnie dziecko, które cierpiało na ciężką biegunkę.

Tak więc po dokładnym zapoznaniu się z historią medyczną pacjenta zdecydowałem się na rozpoczęcie leczenia probiotykiem. W ciągu godziny od rozpoczęcia tej kuracji nastolatek, który przybył z wiadrem na odpady, był w stanie wygodnie opuścić aptekę ubrany tylko w pieluchę. To wspaniałe doświadczenie wzbudziło moje zainteresowanie zaangażowaniem firmy Biocodex w medycynę opartą na dowodach, inspirując mnie do opracowania projektu grantowego zatytułowanego "Ustanowienie ośrodka zdrowia reprodukcyjnego" w celu omówienia bezpiecznych metod antykoncepcji i obalenia mitów otaczających stosowanie kapsułki Ampiclox jako środka antykoncepcyjnego dla kobiet w Nigerii.

Być może zastanawiasz się, jaka jest korelacja między Saccharomyces a antykoncepcją? Wykazując się takim poziomem uczciwości i standardów, byłem przekonany, że ten instytut ma szczery cel i jeśli zasłużę na tę nagrodę, wygram.

Przejdźmy teraz do zakresu mojego projektu i realizacji. Projekt, który koncentrował się głównie na zdrowiu reprodukcyjnym i bezpiecznych metodach antykoncepcji, objął siedem społeczności, angażując średnio 20% populacji w każdej społeczności. Rozdaliśmy bezpłatne materiały edukacyjne dotyczące antykoncepcji oraz leki przeciwrobacze i inspirujące książki, aby zapewnić tym społecznościom dokładną wiedzę na temat reprodukcji i racjonalnego stosowania antybiotyków. Teraz, zdając sobie sprawę z wrażliwości kulturowej projektu, ściśle współpracowaliśmy z przywódcami społeczności, przywódcami religijnymi i pracownikami służby zdrowia, aby pilotować nasze podejście.

Doprowadziło to do imponującej frekwencji wynoszącej 20% we wszystkich społecznościach. Dzięki temu projektowi udało nam się zmniejszyć liczbę niechcianych ciąż, poprawić odpowiedzialne stosowanie antybiotyków i promować praktyki opieki zdrowotnej, wykorzystując lokalne partnerstwo. Udało nam się osiągnąć rezultat projektu i odpowiedzieć na konkretną potrzebę społeczności. W społeczności, w której około 50% populacji kobiet jest źle poinformowanych i naiwnych co do swojego zdrowia reprodukcyjnego, było to ogromne obciążenie.

Ale w wyniku tego projektu udało nam się je uwrażliwić i są teraz lepiej wyposażone w wiedzę reprodukcyjną. Mają lepszą kontrolę. To są niektóre ze zdjęć z tej akcji.

King's Heritage Pharma Limited planuje przeszkolić lokalnych przedstawicieli w każdej społeczności, którzy będą służyć jako ciągli edukatorzy i orędownicy zdrowia reprodukcyjnego. Naszym celem jest również rozszerzenie naszych działań na większą liczbę społeczności i budowanie silniejszego partnerstwa z pracownikami służby zdrowia. Zamierzamy również wzmocnić inicjatywę poprzez ściślejszą współpracę z lokalnymi influencerami.

Nasz ośrodek zdrowia reprodukcyjnego, który jest strategicznie zlokalizowany w Agbaroto-Otor, Ughelli, w stanie North Delta, będzie służył jako centrum wsparcia i edukacji. Teraz, gdy nadal rozszerzamy nasz zasięg i budujemy partnerstwo z pracownikami służby zdrowia w celu uzyskania trwałego wpływu, zapraszamy wszystkich pracowników służby zdrowia, liderów społeczności i edukatorów do przyłączenia się do nas w promowaniu zdrowia reprodukcyjnego i racjonalnego stosowania antybiotyków.

Dzięki Waszemu wsparciu i współpracy możemy wzmocnić pozycję większej liczby rzeczników, obalić szkodliwe mity i zapewnić zasoby, które zmienią życie. Razem możemy stworzyć zdrowszą, lepiej poinformowaną i bardziej odporną społeczność.

Dziękuję.

Greatman Adiela Owhor jest oddanym farmaceutą i twórcą treści zdrowotnych z solidnymi podstawami w badaniach, zarządzaniu projektami i promocji zdrowia. Jest wschodzącym badaczem z rosnącą wiedzą, który już opublikował w szanowanych czasopismach, takich jak The Lancet i International Journal of Health Planning and Management. Jego prace zdobyły ponad 150 cytowań i wskaźnik H równy 3, co odzwierciedla jego wpływ w tej dziedzinie.

Zaangażowanie Greatmana w zdrowie publiczne zostało szeroko uznane. W 2021 roku otrzymał prestiżową nagrodę Diany z Wielkiej Brytanii, wyróżnienie przyznawane młodym ludziom, którzy wnoszą znaczący wkład w swoje społeczności. Dodatkowo został nazwany "Farmaceutą Roku" w stanie Rivers w 2020 roku oraz "Promotorem Zdrowia Publicznego Roku" w 2021 roku. Jego praca została również doceniona podczas Światowego Dnia Wolontariatu w Nigerii (2020) za jego wkład w zdrowie publiczne.

W 2023 roku Greatman założył CommCase, przełomową platformę łączącą farmaceutów społecznych na całym świecie w celu rozwiązywania trudnych przypadków napotykanych w praktyce. CommCase umożliwiło rozwiązanie ponad 1000 przypadków w ciągu pierwszego roku, zdobywając szerokie uznanie w całej Afryce. Za swoją pracę z CommCase, Greatman został nazwany "Najlepszym Innowatorem Farmaceutycznym 2023 roku" w Nigerii przez Mega We Care Pharmaceuticals.

Wysiłki Greatmana w walce z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe (AMR) osiągnęły nowe szczyty w 2023 roku, kiedy otrzymał nagrodę Henri Boulard Public Health Award. Dzięki tej nagrodzie uruchomił ogólnokrajową kampanię świadomości AMR, która zaangażowała tysiące osób zarówno online, jak i offline, osiągając 50% wzrost świadomości w docelowych obszarach.

Z aktywną liczbą ponad 70 000 obserwujących na X (dawniej Twitter), Greatman nadal promuje zdrowie publiczne i zarządzanie AMR. Patrząc w przyszłość, zamierza wykorzystać promocję zdrowia i technologię, aby znacząco wpłynąć na zdrowie i dobrostan społeczności.

Nazywam się Greatman Adiela i jestem liderem zespołu w projekcie 100 AMR Stewards. Projekt ten miał na celu przede wszystkim umożliwienie 100 osobom przeprowadzenia lokalnych projektów dotyczących oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w ich regionie.

Realizacja tego projektu była możliwa dzięki wsparciu Fundacji Biocodex.

Zaczęliśmy więc od czteromiesięcznej kampanii internetowej, w ramach której dotarliśmy do ponad 600 000 Nigeryjczyków i rozmawialiśmy z nimi na temat kwestii związanych z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe w ich regionie.

W realizacji tego zaangażowania wykorzystaliśmy platformy takie jak Facebook, TikTok, Instagram, X i LinkedIn.

Szybko podjęto działania związane z poszukiwaniem stewardów, w liczbie 100 osób, szkoląc ich, pomagając im zrozumieć oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe i problemy charakterystyczne dla ich środowiska, a także wspierając ich w realizacji lokalnego projektu.

Nigeria jest podzielona na sześć stref geopolitycznych, więc dbamy o to, aby nasi 100 stewardów było rozmieszczonych w tych strefach.

Po dwóch miesiącach zaczęliśmy się wzruszać, ponieważ stewardzi przesadzili ze swoim projektem. Cieszymy się, że udało nam się zrealizować projekty w rzeźniach, na targowiskach, w szkołach, a nawet na ulicach.

Zadbaliśmy o to, aby te projekty były mierzalne. W związku z tym stewardzi musieli dokonać jakiejś formy oceny, aby uzyskać liczby lub liczby dotyczące zrozumienia oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe w ich regionie lub kwestii związanych z opornością na środki przeciwdrobnoustrojowe.

A następnie, po zakończeniu kampanii lub projektów, zostali również zmuszeni do ponownej oceny tych samych wskaźników, które były wcześniej oceniane, aby sprawdzić, czy nastąpiła poprawa. Cieszymy się, że niektóre regiony odnotowały ponad 70-procentowy wzrost wiedzy na temat oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe.

Jesteśmy podekscytowani tym, co zrobiliśmy w ciągu ostatnich miesięcy, a jeszcze bardziej jesteśmy podekscytowani tym, że w przyszłości zrobimy więcej.

W imieniu wszystkich stewardów i mojego zespołu pragnę podziękować Fundacji Biocodex Microbiota Foundation za częściowe wsparcie tego projektu i urzeczywistnienie wszystkich naszych marzeń.

Dziękuję